Ik schrijf deze column alweer voor het Oktober nummer van ons lijfblad en dat betekend dat de herfst weer is aangebroken. We hebben de jaarlijkse BBQ en ons dagje uit weer achter de rug, ik kan jullie zeggen het was weer zeer geslaagd!! Alleen jammer dat de groep van deelname steeds kleiner lijkt te worden, maar goed, we gaan stug door. Het aankomend weekend gaan we weer met een aantal leden naar het Vivarium, ook altijd weer een hoogtepunt!!. Dan nu maar weer verder met mijn columns over de familie van de Cichliden. Dit keer wil ik het hebben over de vindplaatsen en natuurlijke verspreidingsgebieden. Cichliden zijn uitgesproken warmte minnende vissen. Hun natuurlijke verspreidingsgebied ligt daarom in de tropen tussen de Kreefts en de Steenbokskeerkring. Voor een korte tijd kunnen ze best wel temperaturen van rond de 20 graden verdragen maar als dit wat te lang gaat duren leggen ze toch het lootje. Toen ik nog mijn Tanganyika-bak had gebeurde het op een dag dat de verwarming was uitgevallen, ik merkte dat meteen aan de vissen die, anders zeer actief, allemaal stilletjes en ogenschijnlijk levenloos in de bak hingen. Toen ik de verwarming weer had herstelt zag ik ze naar verloop van tijd allemaal weer op hun normale manier achter elkaar aan jagen. Niets aan de hand dat kunnen ze echt wel hebben als het maar niet te lang gaat duren. Je vindt deze genus in midden en zuid Amerika, Afrika inclusief Madagaskar, in het nabije Oosten en delen van Azië. Maar in bergachtige streken hoef je ze alleen te zoeken in de lager gelegen delen, met het stijgen van de hoogte wordt al snel de temperatuur te laag en zul je ze niet vinden. In de Andes en de hoger gelegen delen van Argentinië en Chili komen ze in het geheel niet voor. Meer naar het noorden van zuid en midden Amerika strekt hun verspreidingsgebied zich uit via Mexico tot de Rio Grande in het zuiden van Texas. Ook worden er op de grote West-Indische eilanden Cuba en Haïti Cicliden aangetroffen. In Afrika komen ze op het hele continent voor met uitzondering van de Sahara, waar buitengewoon weinig water te vinden is, en het zuiden van Zuid Afrika waar je ze ook niet zult vinden. Naar het nabije Oosten vinden we ze tot in Syrië. Ook in het zuiden van India en in Sri Lanka komen ze voor. Maar in Australië en de rest van Azië in zijn geheel niet. De talrijke soorten Cichliden zijn zeker niet regelmatig verdeeld over de verspreidingsgebieden, de meeste soorten kunnen we vinden in het stroomgebied van de Amazone, waar zo’n 160 verschillende soorten voorkomen. En dan natuurlijk de grote Afrikaanse meren met elk tot wel ongeveer 200 soorten. In Azië daarentegen vinden we er maar een handjevol en ook op Madagaskar komen maar een stuk of 10 verschillende voor. Opmerkelijk is dat de z.g. dwergcichliden, dus de soorten die niet groter worden dan zo’n 10 centimeter, slechts in twee gebieden binnen het immense verspreidingsgebied van deze grote familie voorkomen n.l. het Amazonegebied, m.n. de Apistogramma-soorten en in het Tanganyika-meer de Lamprologus en Julidochromis soorten. Zo weer genoeg,
Bron: Handboek voor Cichlidenliefhebbers Wolfgang Staeck
groet: Willem uit den Bosch